Nowa era w badaniach nad wymarłymi gatunkami

Naukowcy dokonali przełomowego odkrycia, po raz pierwszy w historii izolując i rozszyfrowując RNA pochodzące od wymarłego stworzenia. Ten genetyczny materiał został pozyskany od 130-letniego okazu tygrysa tasmańskiego, co otwiera nowe drzwi do zrozumienia, jak funkcjonowały geny tego fascynującego zwierzęcia.

Tygrys tasmański, znany również jako wilk workowaty, był największym drapieżnym torbaczem XX wieku i osiągał rozmiary zbliżone do współczesnych kojotów. Niestety, z większości obszarów, na których występował, zniknął około 2000 lat temu. Jedyni pozostali przedstawiciele tego gatunku przeżyli na Tasmanii, ale i tam ich przyszłość była zagrożona ze względu na polowania człowieka. Ostatni znany osobnik, nazwany Benjaminem, żył w niewoli w zoo Beaumaris na Tasmanii i zmarł w 1936 roku. Ostatni dziki tygrys tasmański został zaobserwowany w 1932 roku, choć istniały niepotwierdzone doniesienia sugerujące, że zwierzęta mogły jeszcze przetrwać w trudno dostępnych górskich obszarach co najmniej do lat 60. XX wieku.

Emilio Mármol Sánchez, główny autor badania i biolog z Centrum Paleogenetyki i SciLifeLab w Szwecji, podkreślił, że celem badania nie było jedynie zrozumienie procesu wymierania tego gatunku, ale także jego struktury genetycznej. To odkrycie może być kluczowe w niedawnym wysiłku przywrócenia tego gatunku do życia.

Kopalnia wiedzy w RNA: Nowe możliwości zrozumienia biologii wymarłych zwierząt

RNA stanowi teraz niezwykłą szansę na zgłębienie tajemnic komórek, tkanek i biologii tygrysa tasmańskiego zachowanej w ostatnich chwilach przed jego wyginięciem.

Materiał RNA został pozyskany od okazu tygrysa tasmańskiego przechowywanego w zbiorach Szwedzkiego Muzeum Historii Naturalnej w Sztokholmie. Andrew Pask, jeden z badaczy kierujący projektem mającym na celu przywrócenie wymarłego gatunku do życia, określił to odkrycie jako przełomowe. Do tej pory naukowcy uważali, że próbki takich stworzeń zawierają jedynie DNA, ale to badanie udowadnia, że byli w błędzie.

To odkrycie znacznie poszerza naszą wiedzę na temat biologii wymarłych zwierząt i pomoże nam w tworzeniu bardziej dokładnych genomów tych gatunków. Naukowcy mają nadzieję, że być może, kiedyś uda się pozyskać próbki RNA od innych wymarłych gatunków, nawet tych znacznie starszych, takich jak mamuty włochate.

RNA jest kopalnią wiedzy, a zespół naukowców zsekwencjonował RNA pochodzące z tkanek skóry i mięśni szkieletowych tygrysa tasmańskiego, co pozwoliło zidentyfikować geny specyficzne dla workowców. Podobnie jak DNA przechowuje informacje w formie genomu, RNA stanowi transkrypt genomu, który odpowiada za produkcję białek, tworząc kopie określonych sekwencji DNA w procesie znanym jako transkrypcja.

Dzięki połączeniu informacji zawartych w DNA i RNA, naukowcy uzyskują kompletniejszy obraz biologii tego zwierzęcia. Koncentrując się wyłącznie na DNA, nie byliby w stanie wykryć istotnych różnic, które wpłynęły na wygląd i funkcjonowanie tego gatunku. To odkrycie odsłania nowe możliwości w badaniach nad wymarłymi zwierzętami i otwiera drzwi do lepszego zrozumienia naszej przeszłości.