Kościół dopuszcza trzymanie niewielkiej części prochów zmarłego w miejscu dla niego znaczącym

Kościół katolicki dopuszcza to, aby bliscy zmarłego przechowywali niewielką część jego prochów w miejscu dla niego znaczącym - wynika z odpowiedzi watykańskiej Dykasterii Nauki Wiary ogłoszonej we wtorek. Urząd ten odpowiedział w dokumencie na pytania, jakie skierował przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch, metropolita Bolonii kardynał Matteo Zuppi.

Kardynał Zuppi zapytał dykasterię, czy możliwe jest przechowywanie prochów zmarłych we wspólnych miejscach, jak np. ossuaria, a także przechowywanie niewielkiej części w miejscu znaczącym dla zmarłego.

W oby przypadkach udzielono twierdzącej odpowiedzi. Portal Vatican News informując o tym dokumencie, zaznaczył, że według dykasterii należy przy tym unikać wszelkich panteistycznych, naturalistycznych lub nihilistycznych interpretacji.

Watykańska dykasteria do spraw doktryny, dawniej kongregacja, wyjaśniła, że możliwe jest zorganizowanie miejsca „do wspólnego gromadzenia i przechowywania prochów ochrzczonych zmarłych”, czyli wspólnego cinerarium.

Następnie ogłosiła, że władza kościelna może również rozważyć i ocenić prośbę członków rodziny o zachowanie „minimalnej części” prochów zmarłej osoby w miejscu znaczącym dla jej historii.

Jak zaznaczono w dokumencie opublikowanym na stronie internetowej kongregacji, kardynał Zuppi powołał w archidiecezji w Bolonii komisję, by udzieliła "chrześcijańskiej odpowiedzi" w obliczu „mnożących się decyzji o wyborze kremacji zmarłych” i rozsypywania prochów w środowisku naturalnym. Jako cel komisji wskazano to, aby „nie pozwolić, by przeważyły względy ekonomiczne, sugerowane przez niższy koszt rozsypania, i aby dać wskazówki dotyczące przeznaczenia prochów po wygaśnięciu warunków ich przechowywania”.

Tekst odpowiedzi podpisał prefekt dykasterii kardynał Victor Manuel Fernandez i zatwierdził papież.

Zaznaczono w nim, że „prochy zmarłego muszą być przechowywane z zasady w miejscu świętym, czyli na cmentarzu, lub - jeśli trzeba - w kościele albo na terenie przeznaczonym do tego celu przez odpowiednie władze kościelne”. Powodem tego, dodano, jest potrzeba „zmniejszenia ryzyka odsunięcia zmarłych od modlitwy i pamięci krewnych i wspólnoty chrześcijańskiej” oraz uniknięcia „zapomnienia czy braku szacunku”, a także „nieodpowiednich czy przesądnych praktyk”.

red./PAP