Kasia wam przeszkadza? Bo jest szczęśliwa?

Była sobą. Beztroską dziewczynką, której obecność przypominała nam, że w tym całym politycznym zgiełku najważniejsza jest ludzka twarz. I nagle ten uśmiech stał się celem. W niewyobrażalny sposób. Bo jak inaczej opisać to, co się wydarzyło?

Hejt. Szyderstwo. Nienawiść. Nie anonimowa – lecz płynąca od dorosłych ludzi, często kobiet, często wykształconych, często mówiących o "tolerancji", "prawach człowieka", "empatii". Tym bardziej boli.

To nie jest już polityka. To upadek człowieczeństwa.

Czy Kasia była absorbująca? Tak – jak każde szczere, żywe, ciekawe świata dziecko. Czy przyciągała uwagę? Tak – bo była pełna naturalności. Pozowała z serduszkiem, rozśmieszała ochroniarzy, rozbrajała kamery. Czy zrobiła coś złego? Nic. Absolutnie nic. Była sobą. I za to ją pokochaliśmy.

Ale dla niektórych to wystarczyło, by przelać swoją frustrację. By zadać ranę dziecku, by zadrwić z jego ekspresji, jego ruchów, jego obecności. Nie tylko hejtują, ale próbują odebrać dziecku godność. To nie jest walka z przeciwnikiem politycznym. To jest polowanie na niewinność.

To nie jest świat, w którym chcemy wychowywać dzieci.

To nie jest debata, w której warto brać udział.

To nie jest Polska, jakiej uczyli nas rodzice.

I dlatego dziś, niezależnie od poglądów politycznych, wszyscy powinniśmy stanąć po stronie Kasi. Bo jeśli pozwolimy, by 7-letnie dzieci stawały się ofiarami politycznej nienawiści, to znaczy, że przegraliśmy wszyscy.

Panie Prezydencie – ma Pan nie tylko mandat od milionów Polaków. Ma Pan także najpiękniejszy prezent, jaki można otrzymać: cudowną córkę, która już dziś pokazuje światu, czym jest odwaga, autentyczność i dziecięca prawda.

Kasiu – jesteś promieniem światła. I nigdy, przenigdy, nie pozwól nikomu tego światła zgasić.

Barbara Mikulska-Rola