Wielkanoc najważniejsza dla chrześcijan

Wielki Czwartek to dzień ustanowienia dwóch bardzo ważnych sakramentów: Eucharystii i Kapłaństwa. Podczas wieczerzy w Wieczerniku Chrystus, kiedy zgromadził się z uczniami wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał swoim uczniom mówiąc: "To Jest Ciało Moje". Podobnie uczynił, kiedy wziął kielich napełniony winem, odmówił błogosławieństwo i dał uczniom mówiąc: "To Jest Krew Moja". Dał również swoim uczniom bardzo ważny nakaz, by czynili tak na Jego pamiątkę. Od tego momentu uczniowie sprawowali Eucharystię jako największy dar i skarb Kościoła. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus uczynił bardzo ważny obrzęd tzw. mandatum - wziął wodę i umył uczniom nogi. W myśl tych słów kiedy mówił, że nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.
Skoro Jezus - Pan umył nogi uczniom to i my nawzajem powinniśmy umywać sobie nogi - czyli nawzajem sobie służyć. W Wielki Czwartek Mszą Wieczerzy Pańskiej kończy się okres 40-dniowego postu, a rozpoczyna się Święte Triduum Paschalne, czyli 3 najważniejsze wydarzenia zbawcze: męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.

Wielki Piątek to dzień śmierci Chrystusa. Tego dnia nie odprawia się w kościołach mszy świętej, a w centrum całej liturgii Kościół stawia krzyż, który jest uroczyście procesyjnie wnoszony do świątyni i odsłaniany wiernym. Zasłanianie krzyży w V niedzielę Wielkiego postu ma uświadomić wiernym jak wyglądałoby życie człowieka bez odkupieńczej śmierci Chrystusa. Jednak tradycja odsłaniania krzyża zmieniła się na przestrzeni lat. Niegdyś Kościół odsłaniając krzyż nie chciał epatować cierpieniem Chrystusa, nie chciał epatować Jego śmiercią. Odsłaniano krzyż, na którym Chrystus był ubrany w piękny purpurowy płaszcz albo ornat. Na głowie miał złotą koronę wysadzaną drogocennymi kamieniami, a na twarzy można było dostrzec uśmiech oraz otwarte oczy. Miał także pięknie rozciągnięte ramiona w geście zwycięstwa, bo już tego dnia Kościół odsłaniając krzyż chciał pokazać Jego zwycięstwo, a w Nim i nasze zwycięstwo, które dokonało się na wysokości krzyża.

Wielka Sobota to dzień zadumy, refleksji, Adoracji Chrystusa, który został złożony w grobie. W tym dniu nie sprawuje się Eucharystii. Do południa w kościele święci się pokarmy na stół wielkanocny. To bardzo stara i bogata tradycja Kościoła. Dziękuje się Bogu za dar pożywienia, które otrzymaliśmy od Boga. Idziemy do kościoła z koszyczkiem, w którym powinny się znaleźć:
- baranek - symbolizujący Jezusa,
- chleb - symbol ciała Chrystusa,
- jajko - symbol odradzającego się życia,
- chrzan - symbol "goryczy" męki i siły fizycznej,
- sól - symbol oczyszczenia i ochrony przed zepsuciem,
- wędliny - symbol zdrowia i dobrobytu,
- ser - symbol hojności natury,
- ciasto (najlepiej tradycyjna babka) - symbol piękna i doskonałości.
Wieczorem rozpoczyna się najważniejsza liturgia w całym okresie roku liturgicznego - Msza Wigilii Paschalnej. Należy ona już do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Składa się z czterech części: liturgii światła, liturgii słowa, liturgii chrzcielnej i liturgii eucharystycznej. Na początku liturgii rozpala się ogień - Chrystus jest Światłością, która przychodzi rozpromienić mroki naszego życia. Uroczyście wnosi się paschał - symbol Zmartwychwstałego Chrystusa. Ukazuje się tym, że Chrystus wchodzi, aby rozświetlić ciemności naszego życia. W Wielką Sobotę jest bardzo bogata liturgia słowa składająca się aż z 9 czytań nawiązujących do Starego jak i Nowego Testamentu. Bardzo ważnym elementem liturgii tego dnia jest liturgia chrzcielna. Przypomina nam nowe odrodzenie z wody i z Ducha Świętego. Po raz pierwszy po 40-dniowym okresie wielkiego postu uroczyście śpiewa się radosne "Alleluja" obwieszczające Zmartwychwstanie Chrystusa. Liturgię Wielkiej Soboty kończy procesja rezurekcyjna, która często w naszej tradycji odprawiana jest zazwyczaj rano, aczkolwiek należy ona do liturgii sobotniej. Uroczyście wychodzi się na ulice miast, na ulice swoich miejscowości, aby obwieszczać radośnie Zmartwychwstanie Chrystusa.

Każda niedziela jest pamiątką Zmartwychwstania Jezusa, jako chrześcijanie gromadzimy się na Eucharystii - w pierwszy dzień tygodnia, kiedy Jezus Chrystus zmartwychwstał, ale także zesłał na Apostołów Ducha Świętego. Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego jest najbardziej uroczystym świętowaniem tego wielkiego wydarzenia. Liturgia rozpoczyna się przy grobie Pańskim, kiedy obwieszczamy radośnie, że grób jest pusty. Rozpoczyna się procesja, gdzie przy dźwięku dzwonów obwieszczamy miastu i światu Zmartwychwstanie Chrystusa. Przedłużeniem tego świętowania jest wielkanocne śniadanie, które powinno spożywać się wraz ze swoją rodziną, świętując wraz z Chrystusem zmartwychwstałym jego obecność pośród nas.

Poniedziałek wielkanocny jest przedłużeniem świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Jest to święto, w którym Kościół wchodzi oktawę Wielkiej Nocy. W tym czasie przez osiem kolejnych dni możemy usłyszeć w kościele, że to dziś jest ten dzień kiedy Chrystus Zmartwychwstał. Wydarzenie zmartwychwstania jest tak niezwykłe, że zatrzymuje czas. W poniedziałek wielkanocny istnieje stary i dobrze znany słowiański zwyczaj śmigus-dyngus, kiedy to nawzajem polewamy się wodą. Jest to zwyczaj pogański, który jednak został przyjęty przez chrześcijaństwo. Woda ma bardzo głębokie znaczenie. Woda oczyszcza i daje życie. Chrystus jest tym, który oczyszcza nas z grzechów i daje nam nowe życie. W zamian za polewanie i rózgi dzieci otrzymywały jajka i inne słodkości. Jajko jest symbolem nowego życia, woda natomiast jest symbolem pomyślności i płodności, Bożych darów.

Tradycyjnie łączymy przygotowania do świąt z wiosennymi porządkami. Staramy się pożegnać z zimą wymiatając ją z naszych domów i myjąc okna. Niemniej jednak najlepiej przygotować nasze serca.
Gosia Grabowska