Powitanie wiosny z nowymi wystawami

Keilowa – ikona polskiego wzornictwa
Julia Keilowa projektowała przedmioty codziennego użytku w stylu art déco, a artystyczne wykształcenie i doświadczenie rzeźbiarskie sprawiły, że wypracowała własny, wyrazisty styl. Dzięki popularności platernictwa, techniki pokrywania wyrobów z metali nieszlachetnych cienką powłoką srebra lub złota, przedmioty jej projektu trafiły na salony II Rzeczpospolitej, a sama Keilowa zyskała sławę i uznanie. O randze obiektów i statusie projektantki świadczy fakt, że już w latach 30. usiłowano naśladować jej styl, pojawiły się nawet falsyfikaty jej wytworów.

Otwarta w pierwszy dzień wiosny wystawa w Muzeum Warszawy prezentuje prawie 80 obiektów zaprojektowanych i wykonanych przez Julię Keilową. To dotąd najszersza prezentacja jej twórczości, obejmująca wykonane ręcznie unikaty i prace rzeźbiarskie. Na wystawie można też zobaczyć prace innych projektantek-artystek,

między innymi: gwasze i tkaniny projektu Delaunay ze zbiorów Muzeum Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, porcelana i szkło Jutty Siki z kolekcji Muzeum Sztuki Stosowanej w Wiedniu, metaloplastyka Christy Ehrlich z niderlandzkiego Muzeum Srebra w Schoonhoven i Sylvii Stave z kolekcji prywatnej. Przegląd najlepszego wzornictwa w stylu art déco dopełnia wybór obiektów z Polski i z zagranicy, pochodzących ze zbiorów prywatnych, muzealnych i kolekcji Muzeum Warszawy.

W ostatniej części wystawy można poznać współczesne spojrzenie na postać i twórczość Julii Keilowej. Studentki i studenci warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i School of Form pokazują ponad trzydzieści nowoczesnych rozwiązań projektowych, których inspiracją były jej dokonania.

Z czego się śmialiśmy
“Wolne żarty. Humor lat 90.” to nowa wystawa Muzeum Karykatury, przygotowana przez zespół kuratorski: Olga Drenda, twórcy Podcastexu: Mateusz Witkowski i Bartek Przybyszewski wraz z Michałem Rzecznikiem i Zuzanną Berus (Muzeum Karykatury). Wystawa jest okazją do przypomnienia, z czego śmialiśmy się w ostatniej dekadzie XX wieku w prasie, radiu i telewizji.

Karykatura przecina się tu z komiksem, piętrowe metafory sąsiadują z imieninowym żartem o seksie, wreszcie: papier miesza się z cyfrą. Wszak uroczo anachroniczne dziś słowo „multimedialny” odgrywało w latach 90. niebagatelną rolę: dlatego też nie ograniczamy się do analogowej twórczości satyryków-plastyków – sięgamy również po telewizję tamtej doby (seriale komediowe, ale i awangardowe eksperymenty spod znaku Totartu), humor prosto z Internetu (koniecznie wielką literą!) czy muzykę JAJCARSKĄ.

W ramach wystawy Muzeum Karykatury zaplanowało liczne spotkania, oprowadzania i warsztaty. Pierwsze warsztaty komiksowe już 3 kwietnia.

Tygrys w ogrodzie
5 kwietnia Muzeum Sztuki Nowoczesnej otworzy ostatnią wystawę w Pawilonie nad Wisłą – zaprezentowanych zostanie 89 prac Marii Prymaczenko. Gwasze prezentują dwunastoletni okres z trwającej blisko 60 lat kariery artystycznej wybitnej ukraińskiej artystki. Jej twórczość to

porywający, surrealistyczny bestiariusz, świat wizualnej baśni pełen rozbudowanych alegorii, gdzie ludzie, zwierzęta i rośliny wzajemnie się przenikają.

Artystka, urodzona w 1909 roku we wsi Bołotnia znajdującej się w połowie drogi między Kijowem a Czarnobylem, na terenie Polesia, przez sześć dekad czerpała z tradycji regionu i przetwarzała ją w unikalny sposób. Odnosiła się tym samym do miejsca swojego pochodzenia oraz do kluczowych wydarzeń naznaczających jej życie, w tym także do wojny i zagrożenia atomowego. Jednak dorobek Prymaczenko znacznie wykracza poza wąsko pojętą sztukę ludową, współtworząc dziś narodowe dziedzictwo Ukrainy.

Prezentowane na wystawie prace staną się również punktem wyjścia dla programu publicznego przygotowywanego wraz z Solidarnościowym Domem Kultury „Słonecznik”, działającym przy MSN od 2022 roku. Będzie dużo wydarzeń towarzyszących, m.in. ciekawe oprowadzania po wystawie “Tygrys w ogrodzie. Sztuka Marii Prymaczenko”.

UM Warszawa