"Spisek" Trumpa i Orbana?

Péter Szijjártó, minister spraw zagranicznych Węgier, ogłosił na konferencji prasowej, że jego kraj nie poprze kandydatury Marka Rutte na nowego Sekretarza Generalnego NATO. Jest to decyzja nie wywołuje żalu, szczególnie w kontekście uśmiechniętej twarzy holenderskiego polityka na zdjęciu z ceremonii uruchomienia gazociągu Nord Stream. Tego typu stanowisko ze strony Budapesztu nie było niespodzianką dla europejskiej prasy, która od pewnego czasu spekulowała nawet na temat "spisku" Trumpa i Orbána, który miałby na celu zmianę sytuacji w NATO. Blokowanie wyboru nowego Sekretarza Generalnego NATO oraz negocjacje przed lipcowym szczytem w Waszyngtonie miałoby być pierwszym krokiem w tej strategii. Kolejnym byłoby zwiększenie wydatków europejskich krajów na własne bezpieczeństwo, co jest zgodne z postawą całego amerykańskiego establishmentu politycznego.

Demokraci i Republikanie zgadzają się, że Europa musi zwiększyć wydatki na obronność, ale różnią się w kwestii tempa i sposobu realizacji. Istotą jest jednak fakt, że Europa musi zwiększyć swoje zdolności militarno-obronne, takie jak tankowanie w powietrzu czy rozbudowane lotnictwo transportowe, aby móc skutecznie współdziałać w ramach NATO. Obecnie europejscy członkowie NATO wydają na obronę znacznie mniej niż Stany Zjednoczone, co stawia pod znakiem zapytania ich samodzielność strategiczną.

Europejska Unia musi również podjąć kroki w celu wzmocnienia swojego sektora obronnego. Jednakże plany Komisji Europejskiej dotyczące zwiększenia udziału zakupów broni u europejskich producentów napotykają na wiele trudności, takich jak brak wspólnego finansowania czy opór niektórych państw członkowskich. Istnieje również potrzeba zwiększenia integracji między państwami członkowskimi, aby poprawić zdolności obronne całego kontynentu.

W międzyczasie, politycy europejscy zdają się zdawać sobie sprawę z konieczności wzmocnienia obronności, zwłaszcza w obliczu rosnących zagrożeń ze strony Rosji i Chin. Niemiecki minister obrony Boris Pistorius podróżuje po Skandynawii, ucząc się od krajów nordyckich, jak przygotować społeczeństwo do obrony. To państwa, a nie Unia Europejska, wydają się być kluczowymi graczami w zagwarantowaniu bezpieczeństwa na kontynencie.

Wreszcie, w obliczu narastających wyzwań, Europa powinna skoncentrować się na zwiększeniu zdolności obronnych i współpracy międzynarodowej, a nie na utopijnych projektach odbudowy europejskiego sektora zbrojeniowego.

na podstawie wPolityce.pl