Wilki w Europie: Czy powinniśmy się bać ich wzrastającej populacji?

Komisja Europejska podjęła kontrowersyjną decyzję, dążąc do osłabienia ochrony wilków, gatunku, który jeszcze niedawno cieszył się statusem "ściśle chronionego". Rok temu doszło nawet do tragicznego incydentu, kiedy wilk zaatakował kucyka Ursuli von der Leyen, co ponoć skłoniło KE do podjęcia kontrowersyjnych działań.
Pomimo twierdzeń ekologów o niemalże całkowitej nieszkodliwości wilków, coraz częstsze ataki na zwierzęta domowe zdają się przeczyć tym zapewnieniom.

Obecna inicjatywa Komisji Europejskiej zmierza do zmiany międzynarodowego statusu wilków z "ściśle chronionych" na "chronione", co budzi obawy wśród miłośników tych zwierząt. Komisja przekonuje, że nowe dane dotyczące zwiększonej populacji wilków uzasadniają tę kontrowersyjną zmianę. Obniżenie statusu ochrony ma chronić interesy rolników, jednak również myśliwi wyrażają swoje postulaty w kwestii odstrzału wilków.

W obronie wilków występują organizacje przyrodnicze, które krytykują decyzję Komisji. Fundacja WWF twierdzi, że przewodnicząca KE, Ursula von der Leyen, poświęca ochronę przyrody dla własnych korzyści politycznych.

W Polsce, odsetek obaw związanych z dużymi drapieżnikami jest drugi najwyższy w UE, nie brakuje jednak zwolenników wilków. Ekolodzy przekonują, że coraz częstsze przypadki ataków na zwierzęta gospodarskie to jedynie odosobnione incydenty.

Ostateczna decyzja w sprawie zmiany statusu ochrony wilków leży teraz w rękach państw członkowskich. Przewodnicząca KE tłumaczy swoje działania potrzebą "elastycznego zarządzania populacją wilków", krytycy zarzucają jej, że zainteresowała się tą kwestią dopiero po incydencie z kucykiem.

Populacja wilka rośnie dzięki skutecznej ochronie prawnej. Pytanie, czy powinniśmy obawiać się wzrastającej populacji wilków, staje się coraz bardziej aktualne. Realne obawy części społeczeństwa oraz doniesienia o incydentach z udziałem tych drapieżników wymagają rzetelnej oceny sytuacji.

Bezpieczeństwo obywateli powinno być zawsze priorytetem, nawet jeśli to oznacza podjęcie trudnych decyzji dotyczących zarządzania populacją dzikich zwierząt.